Gamarcoba, Agustos 2011

Gurcu dilinde "Merhaba" yani

Bu yaz icin arzuladigimiz Rusya plani, biraz da TT6 nedeniyle suya dusunce, daha dogrusu aceleye getirmek istemedigimizden seneye kalinca, zamanimizi degerlendirmek istedik ve  "RT`den Gurcistan'a gidenler kervani"na biz de katildik.

Su an Tiflis'te "Why not?" hosteldeyiz ve henuz sevgili Orhan Uslu'nun raporunun dumani uzerindeyken biz de basligi acalim dedik...

Esim Aglika...


Motorumuz GS Dakar...


Kamyon dolusu yukumuz...




Bu seyahat icin kisisel motivasyonum


Agi'nin isi icin tasimak zorunda oldugumuz kocaman laptopumuz


ve bendeniz...


Yarin belki Ermenistan'a gececegiz, ya da baska bir yere bilmiyoruz henuz.. Yolda firsat buldukca veya olmazsa donunce raporu toparlayacagim artik.

Hadi gidelim!





.........
.........

Eveet... Nerde kalmistik?

Ah evet Ordu! Neden Ordu?

Iste bu yuzden:



Osman Amca, Osman Gursoy'u mutlaka gormem gerekiyordu da o yuzden!



Bilindigi kadariyla, Osman Gursoy bir Vespa ile dunyada en cok yolu yapan 3. insan. 180 bin km den fazla!

1979 senesinde Ingiltere'de 0 km aldigi Vespa'si ile Ingiltere-Ordu arasinda tam 19 kez gidip gelmis! Avrupa'da bu motor ile ayak basmadigi bir tek Finlandiya kalmis!
Daha sonra birgun kafaya koyup motorunu ucak ile ABD'ye gondermis ve tum ABD kiyilarini kapsayan 15 bin km lik bir tur yapmis. Bu surecte agac golgelerinde 3 kez motor acip toplamis, bir kez de Vespa, bozulan motorunu alarak ona yenisini hediye etmis.

Gozleri halen cakmak cakmak parlayan, inanilmaz bir adam!

Turkiye'ye sokmak icin gumrukte inanilmaz paralar odedigi iste o Vespa!



Bu muhabbet bitmez..

Ertesi sabah harika bir kahvaltinin ardindan musaade alip ayriliyoruz.

Boztepe'ye cikip soyle bir bakindiktan sonra, Bestami Abi'lerden Ordu'da ayrilip Rizenin Findikli ilcesine topukluyoruz.





Yolda hava pek parlak degildi ama pek yagmadi.


Findikli'ya varip, arkadaslarimiz Guclu ve Ceren'e kavusunca solugu denizde aliyoruz.



Guclu'nun su an 87 yasindaki dayisinin kestane agacindan elleriyle yaptigi takaya atlayip aciliyoruz. Amac hem yuzmek hem de aksamki yemegimizi kazanmak.





Mezgitleri cukkalayip donuyoruz.

Ertesi sabah kalkip, gezinin devaminda da ayni sekilde olmak zorunda olacagi uzere ancak oglene dogru hareket edebiliyoruz. Agi'nin bir yandan calismasi gerekiyor ve online aldigi datalar ancak belli bir saatten sonra geliyor.

Siniri cabucak geciyoruz.


"Ask Gemisi"ne hosgeldiniz!


Benzer pozlarin sahipleri alinmasinlar lutfen ama asagidaki pek salak bi poz olmus






Deniz ve kamp fikri cok guzel ama Batum bizi pek sarmadi, devam etmek niyetindeyiz. Yolumuz Poti ve Zugdidi uzerinden kuzeye Mestia'ya uzaniyor. Yol oldukca uzun aksama varabilir miyiz bilmiyoruz ama devam edip gormek olmadi yolda biryerlerde konaklamak istiyoruz.

Sonra, "Lan bu neymis acaba?" diye su heykele yanasiyoruz ...


ve ayni esnada "Lan bu neymis acaba?" diyerek Italyan bir cift geliyor.



Bizim gitmeye niyetlendigimiz Mestia'dan bu sabah erken cikmislar ve Batum'a ancak ogleden sonra gelebilmisler. Mestia yakinlarinda yol berbatmis 100 km yolu 3,5 saatte alabilmisler.

Biraz para bozdurmak icin Batum'a giriyoruz. Son donemki hareketler ile 1 Lari=1,09 Tl civarlarinda idi... Agi daha once iki kez Gurcistan'a gitmisti daglar icin. 6 yil onceki son gidisinden kalan bir 20 Larisi olunca biz kasmadik Batum'a devam ettik ama bildiginiz gibi sinirda, oncesinde ve sonrasinda para bozdurmak mumkun. Biz her zamanki gibi imkanlar dahilinde para bozdurmayi buralarda degil, sehir iclerinde, bankada vs yapmayi tercih ettik.



















Simdi bisey soyleyecegim ama anlatmasi zor olacak. Batum bana enteresan sekilde Afrika'yi cagristirdi.

Yol boyu yukselen, bizim tarafta olmayan o ulu agaclardan mi, evlerin onundeki hendeklerde akan curuk kokulu atik sulardan mi, liman bolgesinde aldigim ayni jenerator egzoz kokusundan mi yoksa sokakta satilan kurutulmus baliklardan mi bilemedim.

Belki hepsinden biraz ama kesin...









Ha bir de inekler! Heryerde! Bu inekler Hindistan'da mi kutsaldi?

Ben soyleyeyim, Gurcistanda'da kutsal.



Bu araclar yeni ama soyleyeyim, Gurcistan Avrupa'nin yeni hurdaliklarindan biri olmanin en buyuk adayi!



Evler kendini hemen farkettiriyor.






Yolda bir haslanmis misiri ikiye bolup atistiriyoruz. Tasarruf sart.


Poti'yi gectik, Zugdidi yolundayiz. Sonra da su bulutlarin icindeki daglara yukselecegiz...




Inekler kutsal demis miydim?
Ana tanricayla dana tanrica!






Ve iste yukselisimiz basliyor. MERHABA SVANETI!









Yukseldikce yukseliyoruz...

Ve inise gectigimizde aniden:


Muhtesem!




Sonra hava karariyor ve yol bozuluyor.


Devam ediyoruz...



"Oha o nasil bi cukurdu be!"


"Ah!"



"Yuh!"


Saakasvili hazretleri Mesti'ya bir saray insaa ettiriyormus da, o yuzden yolu yetistirmeye calisiyorlarmis. Gece de calisma var. Hazretin keyfi olmasa bu yolda yapilmayacak korkarim.


Saatler sonra motorun beline gelen camur havuzlarindan falan da geciyoruz ve...






Yukari Svaneti'nin merkezi, haydutlarin bassehri Mestia'ya variyoruz!
2001 ylına kadar bolgeyi haraca kesen, adam kaciran her turlu problemi yaratan eskiya ceteleri buyuk bir devlet operasyonuyla temizlenmis. Mestia bugunlerde turistik sayilir ama biz girerken dukkanlarin icindeki ciliz sari isiklar disinda hic isik yoktu ve kasabanin meydani camur goletleriyle doluydu.



Mestia meydana gelir gelmez ilk is icecek birseyler aliyor ve kalacak yer sorusturuyoruz. Fiyatlar yukselmis! Derken cabalarimiz sonuc veriyor ve bakkal kadin bize iki kisi 30 lariye bir pansiyon buluyor.


O gece Ingilizce ve Rusca kastigimiz bakkal kadinin, universitede Turkce okumus oldugunu ve gayet guzel Turkce konustugunu gunler sonra ayrilirken ogrenecegiz. 

Gece Nato Hanim'in evinde kaliyoruz. Sicak dus, temiz carsaflar ve uyku iyi geliyor.



Evin bir kisminda insaat devam ediyor. Mestia'nin en iyi evi degildi belki ama sahipleri harika insanlar.






Gecmisi 9-10. yy'la kadar uzanan bu kuleler icin Svaneti'nin simgesi diyebiliriz. Bir anlamda her ev kendi kalesini yapmis, saldiriya ugradiklerinda bu kulelerin icine kacip tepesinden asagi saldirarak korumuslar kendilerini.
















Kaldigimiz evin sahipleri de ev ve kulelerini restore ediyorlardi. Asagidaki bolum pansiyon olacak.




O sabah Mestia'li unlu Gurcu alpinist Michael Khergiani'nin muze haline getirilen evine gittik ama maalesef kapaliydi.











Kasaba merkezi'ne gidip Cafe Ushba'da kahvalti ediyoruz.


Kahvaltimizin ana parcasi, Gurcistan'in meshur yiyecegi "khacapuri". Kasarli ekmek. Sicak, nefis!


Mestia'da hummali bir calisma devam ediyor.






Klasik manzara. "Kutsal kitap ve ates suyunu ver, ellerinde ne varsa al"


Ve ogleden sonra Mazeri Koyu'ne dogru yola cikiyoruz. Mesafemiz kisa...


Calismanin bittigi bolumlerdeki beton yol guzel.



Mazeri Koyu onceki Becho Yerleskesi...
Iste Mazeri ve Ushba daglari..bulutlarin icinde!














4000 kusur metrelik Mt.Mazeri... Heybetleri pek belli olmuyor buradan.


Ve Grand Hotel Ushba arkasindaki hali gibi cimenlere kampimizi atiyoruz. Tur harici gelecekler icin otel 44 Euro ama boyle bir yerde en guzel otel cadir bizce!






Ve o ogleden sonra Mazeri uzerinden kopan tas ciglari/heyelanlar. Inanilmaz buyuklukteydiler. Urkunc!





Ertesi gun eski dostum Ibrahim Akcay otobus ile geliyor Turkiye'den. Hem gunu degerlendirmek hem de hafiften aklimatize olmak icin, ertesi gun yuruyecegimiz yolun bir kismi olan Guli Koyu'ne dogru yukseliyoruz.









Ertesi gun yukarida, Guli Buzulu altindaki kampi paylasacagimiz 6 kisilik Alman ekip...




Donuste ekmek sordugumuz bir ev bize ekmege ek olarak, peynir ve hacapuri de veriyor. Para da kabul etmiyorlar.


Nasil memnun oldugumuzu anlatamam



Gunun yuruyusu fazla uzun surmuyor. Kampa donup sonu gelmez "bogazlar meselesi"ni masaya yatiriyoruz. 





Veeee Ushba ile Mazeri aksamustu kendilerini gosteriyorlar.



USHBAAAAAAAA!


Ve ertesi sabah erkenden, onceleri kursun gibi
ama sonradan yavas yavas acan havanin esliginde gunun hedefi olan, Guli Buzulu altindaki Ushba ana kampina dogru kaerekete geciyoruz.



Bu Grand Hotel Ushba'nin catisi.. Cok oyle Grand bir yer beklemeyin Buyk degil belki ama cok sık biryer, sanirim ortaklardan biri Norvec'li, Iskandinav tarzini yansitmis mekana...












Guli Koyu'nde artik yasam yok, sadece yikintilar var... [:'(]





Yol boyu, dag cilegi, bogurtlen ne bulursak mideye indirerek...


ve buz gibi kaynak sularindan icerek yuruyoruz.












Agir cantalar antrenmansiz bunyeleri iyi eziyor!



Ama sonunda biraz uzun da surmus olsa, yaklasik 8 saatte kamp yerine ulasiyoruz.


Yuklerini at ile tasitan Almanlar dunden gelip postu sermisler, habire yiyorlardi. Ananas bile getirmisler

Ocagimiz pufurdemeye baslayinca, zaten yerinde olan geyigimzi ikiye katliyor!


Kamp manzaramiz enfes! Bezengi Dag silsilesi gozumuzun tam onunde.



Yuksekligimiz yaklasik 3000 m sanirim, menude corba, makarna, harika salata ve cikolata var!
Normalde oyle salata malzemesi falan hayatta tasimayiz ama biz de mi lord olduk ne? "Essek gibi tasirimi kral gibi yasarim!"



















Ushba tirmanisimiz cesitli nedenlerle yarim kaliyor. "Raki guzel, shish kebap guzel, gene gelecek biz" diyerek donme karari aliyoruz.

Cafe Ushba'ya donup, saslik ve %12'lik Gurcu birasiyla eritiyoruz sertligimizi... Ertesi gun ogleye dogru cikip once Ushguli'ye, sonra devam edip Lentekhi'ye ve daha da gidip Kutaisi'ye vardik. Burada yol cok kotu. Bazi yerlerinde binek hicbir aracin gecme sansi yok. Zaten yolda arac da gormedik, 1-2 4x4 disinda...   rtesi gun once Mtskheta'yi goruyor sonra Tiflis'e geciyoruz. Tiflis Polonyali bir grup junkie tarafindan isletilen Why Not'da kaliyoruz. Sagolasin Orhan Uslu. (Haritalar icin de bir kez daha tesekkurler)   Sabah Tiflis'i biraz daha gezip... siniri geciyor Ermenistan'a giriyoruz. Asiri yagmur yedigimiz ilk gunu Sevan Golu kiyisinda bir otelde sonlandiriyor daha sonra 60 km deki Erivan'a ulasiyoruz. Sonra Gumru uzerinden gecerek Bavra sinir kapisindan tekrar Gurcistan'a giriyor, dag yollarini tercih ederek Acaristan'i (Acarya) gecip ayni gun aksamustu Batum'a variyoruz. Devam edip Turkiye'ye giriyoruz. Agi'ye vize gerektigi icin Ermenistan'dan Iran'a gitmedik. Bu da bir alternatif olabilir. Ben zaten Iran'in o kuzey bolgesini de daha evvel gormustum bu nedenle Gurcistan'a tekrar girip harika ormanlik dag yollarini gecmek bize daha cazip geldi. Gurcistan tekrar... Arka lastikte fena yirtiklar olusmus, neden bilemedim. Gumlemedigi icin sansli oldugumuzu dusunuyorum. Fotolar pek iyi gostermiyor durumu. Sarp'ta final. Bu gezi de boyle bitti....