Vratza'da, ismini bilmediğim, güzel, yer yer negatif, 30 metrelik bir çatlak rotası tırmanıyorum. Kaya, çatlak, hamleler, rotanın homojenliği harika...
Tek kusur, bu güzelliğin ruhunun "boltlarla" öldürülmüş olması. Ben de boltları kullanarak bu güzel çatlak hattının anlamını çiğniyorum. İndiğimde dönüp rotaya bakıyorum ve ne hissettiğimi soruyorum kendime..
"Hiçbirşey" hissetmediğimi anlıyorum maalesef...
Çatlak tırmanmak, takoz kullanmak ve bir takım "endişeler taşımak"...
Hiçbiri yoktu tırmanırken...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder