Her ne kadar en baştan, 8 ay önce kayıt yaptırmış ve zamanı gelinceye dek yeterince hazırlanabileceğimi düşünmüş olsam da, Agustos ayı ortalarına yaklaşırken maalesef hiç mi hiç hazır değildim. Evet, Raidlight ana sponsorluğu, Ordos ve Argeus organizasyonuyla hazırlanan Aladağlar Sky Trail zamanı gelmiş çatmıştı. Bense kelimenin tam anlamıyla "sıfır" hazırlık durumundaydım ve son aylarım yoğun bir bel ve omuz ağrısıyla ziyan olmuştu.
Yarıştan üç gün kadar önce, aracım tırmanış malzemeleri, kamp malzemeleri, masa, sandalye ve bisikletle yüklü vaziyette Aladağlar'a, daha çok tırmanış amaçlı şekilde ulaştım ve Çukurbağ Köyü'ndeki Aladağlar Camping'e yerleştim. Burası dost ve arkadaşlarla doluydu. Detaya girip yazmayacağım ama hepsine varlıkları için teşekkür ederim.
Tabi bu arada, benim bu şartlardaki yarışla ilgili ana kararım, hiç olmazsa start almak ve havayı koklamak şeklindeydi. Diğer yarışmacıların ve arkadaşlarımın da ne kadar iyi hazırlandıklarını gördükten sonra yarışın tahmin ettiğimden de zor olacağı kesinleşti.
"Baslarsan, bitirirsin", "Seni biliyoruz", "Dağda 45 km mesafe sadece yuruyerek bile 12 saatte biter" vb, yüksek tahrikli gazlamaları aldıktan sonra bile, 3723 m. lik Emler zirveye tırmanacak, ardından tekrar 3000 m civarlarındaki Yedigöller'e inip ardından tekrar 3400 m civarlarındaki MTA Tepe'nin üzerinden geçecek olan bu yarış 45 km yi 12 saatte tamamlamayı gerektiriyordu.
Yarıştan hemen önceki gece uyku tutmadı, sadece sabaha karşı 1 saat uyuyabildim. Bu durumu, 20 yıldan fazla bir zaman önce dağcılığa ilk başladığım zamanlardan beri yaşamamış ve hatta hissiyatını unutmuştum.
Uyuyamadım, çünkü sebep sadece yarışın oldukça zorlu olması değil, benim gariban, yerlerde gezen fiziki durumumdu.
Start almaya, Demirkazık Köyü'nden Çelikbuyduran'a kadar üç saat civarı bir sürede çıkabilirsem eğer, burada kendimi dinlemeye ve dönüp dönmemeyi orada saptamaya karar verdim.
15 Ağustos 2015 günü sabah saat 06:00'da start aldık. Kayıt yaptıran toplam 160 sporcu içinden 111'i start çizgisindeydi ve elbette fit grup bu noktadan itibaren koşamaya ve bizden ayrılmaya başladı.
Bense en arkadan ve yürüyerek başladım. Daha sonra ve bilhassa eğimde yükseldikçe kendimce bir tempo tutturdum ve hatırı sayılır bir grubun önüne geçebildim. Çelikbuyduran'a kadar bu şekilde ve iyi hissederek devam ettim. Çelikbuyduran CP'de hızla bir şeyler atıştırırken, orada gönüllü olan Bora Maviş'in yüzünde kocaman bir gülümsemeyle beni kucaklaması müthiş bir motivasyon oldu.
Devam edip Emler Zirve'ye ulaştım. Burada da aynı sıcak karşılama Alper (Kobra) Kabran'dan geldi. Buraya kadar herşey "benim açımdan" fevkalade gidiyor ve CP'lere zaman tasarrufu yapmış olarak girmemi sağlıyordu. Bu şekilde, her ne kadar sonlara doğru çok yorulacak olsam da yarışı 12 saat limiti içinde tamamlayabilecek gibiydim.
Ardından Emler'in sırt hattını devam ettim ve bir müddet sonra aşağı doğru inmeye başladım.
Ve işte bu kısımda antrenmansızlık ve hazırlıksızlığın ilk işareti flaş yapmaya başladı. Ameliyatlı dizim ve antrenmansız zavallı bacaklarım yokuş aşağı hızlanmama imkan vermiyordu. Elbette ki hızlanabilirdim ancak mevcut bu durum kötü bir bilek burkma ve sakatlanmanın habercisiydi. En azından bunu öngörecek kadar tecrübe sahibiydim.
Yukarı çıkışta bir bir geçtiğim hemen herkes aşağı inerken beni geçti. Bu oldukça moral bozucu bir durumdu ancak yine de Direktaş CP'ne 1 saat kazanımı koruyarak ulaştım.
Direktaş ardından, Hasta Hoca'nın Yurdu'na devam ettim. Buradan Maden CP'ne ulaşmak için MTA Tepe'ye yükselen uzun yamaca sardırdım. Burada da aramızda büyük mesafe olan, sanırım 4 yada 5 kişiyi yakalayıp geçtim. Zirvede bir dost yüz ve sıcak kucaklama daha beni bekliyordu. Arif Mithat Amca.
Vakit kaybetmeden aşağı yollandım. Durum yine aynıydı, iniş benim için dik ve uzundu. Elbette çok sayıda koşucu burada beni geçti. Bilhassa düzde ve hafif yokuş aşağı koşabilmek için kendimi hala uygun hissetsem de, kondüsyon eksikliği ayak bileklerim ve dizlerimi, adımlarda korumama kesinlikle izin vermiyordu. Yürümeli ve bacaklarıma çok yoğun şekilde konsantre olmalıydım.
Bu beni gerçekten yavaşlatıyordu ve koşunun bundan sonrası tamamen iniş yönlüydü. Evet, bu aslında işi kolaylaştıran bir durumdu ama bu benim için geçerli değildi.
26. km civarlarındaki Maden CP'ne (Meydan Yayla) ulaştım. Organizatorun bu etap (Direktas-Maden) için verdiği yaklaşık 9 km mesafeye inanamadım, hala da inanmıyorum. Kesinlikle ciddi miktarda daha uzundu. Bu yanıltıcı bilgi nedeniyle cepteki 1 saati de iyi kullanamadım. Maden CP'de sanırım bunun büyük kısmı belki de tamamını harcamıştım.
Devam ettim, Karagöl üzerinden aşağıya doğru inişi sürdürdüm. Çok hoş, benim için ferahlatıcı bir yağmur altında, kendime hakim olmaya çalışarak devam ettim.
Çok yavaşlamış ve zaman harcar olmuştum ama keyfim gerçekten yerindeydi. İnsanlar beni sollamaya devam ediyorlardı ama ben hiç dert etmiyordum. Kendimi bulutların üzerinde gibi hissediyordum.
Bir süre sonra, Pınarbaşı CP'e zamanında girebilmek için son yarım saatim kalmışken Duygu Başoğlu bana yetişti. Güzel bir sohbetle yürümeye devam ettik. CP'e gecikeceğimiz belliydi ancak bir önceki CP'de Duygu'ya, "biraz gecikmeye tolerans sağlanabileceği" söylenmişti.
Çok rehavete kapılmamış olsak da Pınarbaşı CP'e 23 dk geç girdik. "Son CP olduğu için10 dk ya kadar tolerans tanıyacaktık" dediler ve haliyle burada bizim yarışımız da sonlandı.
Son yıllarda yaşadığım ameliyat ve kaza benzeri olayların ardından, kesinlikle hiç bir şekilde hazırlanamadığım, Aladağlar'ın 3000 m üzerine çıkan, 45 km lik böyle bir yarışın, 35 km sini 11 saatte tamamlamış olmak benim için gerçekten harika bir kişisel tatmin, keyif ve zafer anlamı taşıyordu. Son 10 km için traktör römorkuna bu tatmin ile bindim.
Dağevi'ne geldiğimizde meraklanmış sevgili arkadaşlarım grup halinde beni bekliyorlar, çok içten bir şekilde ve biraz da hayretle beni kucaklıyorlardı.
Hepinizi çok seviyorum, iyi ki varsınız!
Yarışın birincisi, bu 45 km'yi 5,5 saat gibi ve arkadaşlarım da 9 saat civarları bitirmişlerdi. Ben bitirememiştim evet ama bu faaliyetle gerçekten hayatta olduğumu, henüz bitmediğimi hissettim. Harika bir duygu!
Final Sıralaması
Yarıştan üç gün kadar önce, aracım tırmanış malzemeleri, kamp malzemeleri, masa, sandalye ve bisikletle yüklü vaziyette Aladağlar'a, daha çok tırmanış amaçlı şekilde ulaştım ve Çukurbağ Köyü'ndeki Aladağlar Camping'e yerleştim. Burası dost ve arkadaşlarla doluydu. Detaya girip yazmayacağım ama hepsine varlıkları için teşekkür ederim.
Tabi bu arada, benim bu şartlardaki yarışla ilgili ana kararım, hiç olmazsa start almak ve havayı koklamak şeklindeydi. Diğer yarışmacıların ve arkadaşlarımın da ne kadar iyi hazırlandıklarını gördükten sonra yarışın tahmin ettiğimden de zor olacağı kesinleşti.
 |
| Bir gün önce |
"Baslarsan, bitirirsin", "Seni biliyoruz", "Dağda 45 km mesafe sadece yuruyerek bile 12 saatte biter" vb, yüksek tahrikli gazlamaları aldıktan sonra bile, 3723 m. lik Emler zirveye tırmanacak, ardından tekrar 3000 m civarlarındaki Yedigöller'e inip ardından tekrar 3400 m civarlarındaki MTA Tepe'nin üzerinden geçecek olan bu yarış 45 km yi 12 saatte tamamlamayı gerektiriyordu.
Yarıştan hemen önceki gece uyku tutmadı, sadece sabaha karşı 1 saat uyuyabildim. Bu durumu, 20 yıldan fazla bir zaman önce dağcılığa ilk başladığım zamanlardan beri yaşamamış ve hatta hissiyatını unutmuştum.
Uyuyamadım, çünkü sebep sadece yarışın oldukça zorlu olması değil, benim gariban, yerlerde gezen fiziki durumumdu.
Start almaya, Demirkazık Köyü'nden Çelikbuyduran'a kadar üç saat civarı bir sürede çıkabilirsem eğer, burada kendimi dinlemeye ve dönüp dönmemeyi orada saptamaya karar verdim.
15 Ağustos 2015 günü sabah saat 06:00'da start aldık. Kayıt yaptıran toplam 160 sporcu içinden 111'i start çizgisindeydi ve elbette fit grup bu noktadan itibaren koşamaya ve bizden ayrılmaya başladı.
Bense en arkadan ve yürüyerek başladım. Daha sonra ve bilhassa eğimde yükseldikçe kendimce bir tempo tutturdum ve hatırı sayılır bir grubun önüne geçebildim. Çelikbuyduran'a kadar bu şekilde ve iyi hissederek devam ettim. Çelikbuyduran CP'de hızla bir şeyler atıştırırken, orada gönüllü olan Bora Maviş'in yüzünde kocaman bir gülümsemeyle beni kucaklaması müthiş bir motivasyon oldu.
Devam edip Emler Zirve'ye ulaştım. Burada da aynı sıcak karşılama Alper (Kobra) Kabran'dan geldi. Buraya kadar herşey "benim açımdan" fevkalade gidiyor ve CP'lere zaman tasarrufu yapmış olarak girmemi sağlıyordu. Bu şekilde, her ne kadar sonlara doğru çok yorulacak olsam da yarışı 12 saat limiti içinde tamamlayabilecek gibiydim.
Ardından Emler'in sırt hattını devam ettim ve bir müddet sonra aşağı doğru inmeye başladım.
Ve işte bu kısımda antrenmansızlık ve hazırlıksızlığın ilk işareti flaş yapmaya başladı. Ameliyatlı dizim ve antrenmansız zavallı bacaklarım yokuş aşağı hızlanmama imkan vermiyordu. Elbette ki hızlanabilirdim ancak mevcut bu durum kötü bir bilek burkma ve sakatlanmanın habercisiydi. En azından bunu öngörecek kadar tecrübe sahibiydim.
Yukarı çıkışta bir bir geçtiğim hemen herkes aşağı inerken beni geçti. Bu oldukça moral bozucu bir durumdu ancak yine de Direktaş CP'ne 1 saat kazanımı koruyarak ulaştım.
Direktaş ardından, Hasta Hoca'nın Yurdu'na devam ettim. Buradan Maden CP'ne ulaşmak için MTA Tepe'ye yükselen uzun yamaca sardırdım. Burada da aramızda büyük mesafe olan, sanırım 4 yada 5 kişiyi yakalayıp geçtim. Zirvede bir dost yüz ve sıcak kucaklama daha beni bekliyordu. Arif Mithat Amca.
Vakit kaybetmeden aşağı yollandım. Durum yine aynıydı, iniş benim için dik ve uzundu. Elbette çok sayıda koşucu burada beni geçti. Bilhassa düzde ve hafif yokuş aşağı koşabilmek için kendimi hala uygun hissetsem de, kondüsyon eksikliği ayak bileklerim ve dizlerimi, adımlarda korumama kesinlikle izin vermiyordu. Yürümeli ve bacaklarıma çok yoğun şekilde konsantre olmalıydım.
Bu beni gerçekten yavaşlatıyordu ve koşunun bundan sonrası tamamen iniş yönlüydü. Evet, bu aslında işi kolaylaştıran bir durumdu ama bu benim için geçerli değildi.
26. km civarlarındaki Maden CP'ne (Meydan Yayla) ulaştım. Organizatorun bu etap (Direktas-Maden) için verdiği yaklaşık 9 km mesafeye inanamadım, hala da inanmıyorum. Kesinlikle ciddi miktarda daha uzundu. Bu yanıltıcı bilgi nedeniyle cepteki 1 saati de iyi kullanamadım. Maden CP'de sanırım bunun büyük kısmı belki de tamamını harcamıştım.
Devam ettim, Karagöl üzerinden aşağıya doğru inişi sürdürdüm. Çok hoş, benim için ferahlatıcı bir yağmur altında, kendime hakim olmaya çalışarak devam ettim.
Çok yavaşlamış ve zaman harcar olmuştum ama keyfim gerçekten yerindeydi. İnsanlar beni sollamaya devam ediyorlardı ama ben hiç dert etmiyordum. Kendimi bulutların üzerinde gibi hissediyordum.
Bir süre sonra, Pınarbaşı CP'e zamanında girebilmek için son yarım saatim kalmışken Duygu Başoğlu bana yetişti. Güzel bir sohbetle yürümeye devam ettik. CP'e gecikeceğimiz belliydi ancak bir önceki CP'de Duygu'ya, "biraz gecikmeye tolerans sağlanabileceği" söylenmişti.
Çok rehavete kapılmamış olsak da Pınarbaşı CP'e 23 dk geç girdik. "Son CP olduğu için10 dk ya kadar tolerans tanıyacaktık" dediler ve haliyle burada bizim yarışımız da sonlandı.
Son yıllarda yaşadığım ameliyat ve kaza benzeri olayların ardından, kesinlikle hiç bir şekilde hazırlanamadığım, Aladağlar'ın 3000 m üzerine çıkan, 45 km lik böyle bir yarışın, 35 km sini 11 saatte tamamlamış olmak benim için gerçekten harika bir kişisel tatmin, keyif ve zafer anlamı taşıyordu. Son 10 km için traktör römorkuna bu tatmin ile bindim.
Dağevi'ne geldiğimizde meraklanmış sevgili arkadaşlarım grup halinde beni bekliyorlar, çok içten bir şekilde ve biraz da hayretle beni kucaklıyorlardı.
Hepinizi çok seviyorum, iyi ki varsınız!
Yarışın birincisi, bu 45 km'yi 5,5 saat gibi ve arkadaşlarım da 9 saat civarları bitirmişlerdi. Ben bitirememiştim evet ama bu faaliyetle gerçekten hayatta olduğumu, henüz bitmediğimi hissettim. Harika bir duygu!
Final Sıralaması
| No | Station | Total Distance (km) | Distance to Next Station (km) | Total Ascent (m) | Ascent to Next Station (m) | Total Descent (m) | Descent to Next Station (m) | Time Limit (hrs) | Facilities |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Start | Demirkazik Village | - | 11.9 | - | 1860 | - | 110 | - | |
| 1. | Celikbuyduran | 11.9 | 5.7 | 1860 | 340 | 110 | 670 | 5:00 | |
| 2. | Direktas | 17.6 | 9.1 | 2200 | 610 | 780 | 665 | 6:30 | |
| 3. | Maden Yayla | 26.7 | 8.6 | 2810 | 165 | 1445 | 945 | 9:00 | |
| 4. | Pinarbasi | 35.3 | 10.4 | 2975 | 130 | 2390 | 715 | 10:30 | |
| Finish | Demirkazik Village | 45.7 | 0.0 | 3105 | - | 3105 | - | 12:00 |
2 yorum:
Dönüp dolaşıp Sky Trail ile ilgili yazılara bakasım geliyor. Eline sağlık Nurettin.
Bu arada, Ekim'in ilk haftası Martı Mh. - Lahitkaya klasik - Martı Mh. rotasını koşmaya karar verdim. Toplam 20 km + 1600m gibi bir rota. Eğer Türkiye'de olursan katılmandan büyük mutluluk duyarım.
Sevgiler,
a-
Ali tesekkur ederim. Bahsettigin faaliyet gercekten hosuma gidecek turden ama ben sana yetisemem ki :)
Muhakkak konusalim, sevgiler benden!
Yorum Gönder